Нациск у слове вырба

1) Калі апускаецца над ракою глухая палесская ноч, тады памалу заціхае горад Пінск, маўклівымі робяцца вуліцы і завулкі і рэдкія крохі прахожых рэхам аддаюцца ў каменных сценах.
2) Дні прабягаюць, і гады сплываюць, хвіліны шчасця часам прамігцяць, а боль жыве, і сэрцам адчуваю, што жыць заўсёды будзе, да канца..

3) І думалася яшчэ: як добра, што ёсць на гэтай апантанай зямлі мой ціхі, мой родны куток, дзе можна вось так, у святочнай сцішанасці, пастаяць, стрымліваючы на вачах слёзы, падумаць пра сваё мінулае і сваё заўтрашняе.
4) Кветкі яе, напэўна, не самыя прыгожыя, але яны заўсёды радуюць вока, бо з'яўляюцца ў самым пачатку вясны, як толькі сыходзіць снег.'
5) Сёння гэта невялічкае мстэчка, а быў час, калі яго ўладары адыгрывалі не апошнюю ролю ва ўсёй Рэчы Паспалітай.